دورهای تاریخی سکه در ایران :
سکه‌های ایرانی را می‌توان به دو دوره شاخص پیش از اسلام و پس از اسلام تقسیم کرد راجع به دوره
اول یعنی پیش از اسلام دانشمند معاصر روانشاد پورداود در زمینه سابقه آشنایی ایرانیان با سکه می‌گوید که پیش
از هخامنشیان در زمان پادشاهای هووخشتر میان دولتهای ماد و لیدی جنگ در گرفت اما پس از مرگ او به
هنگام سلطنت پسرش بین دو کشورصلح برقرار شد و سپس پسر هووخشتر با دختر پادشاه لیدی ازدواج کرد و
از این پس روابط بازرگانی نیز میان دو کشور برقرار شد و از آنجا که در آن روزگار درلیدی سکه
رواج داشت
دورهای تاریخی سکه در ایران
بنابراین می‌بایست دراین زمان ایرانیان نیز سکه‌های لیدیایی را به کار گرفته باشند منظور از بیان این
مطلب اشاره بدین نکته بود که آشنایی ایرانیان با سکه به دوران مادها می‌رسد و این آشنایی کماکان ادامه می‌یابد
تا اینکه در سال ۵۴۶ پیش از میلاد در دوره سلطنت کورش کشور لیدی به تصرف ایرانیان درآمد و بدیهی
است در این زمان ضرابخانه لیدی که بخشی از سرزمین پهناور هخامنشیان شده بود به کار خود یعنی ضرب سکه
ادامه می‌داد اما هنوز هم سکه توسط خود ایرانیان ضرب نمی‌گردید تا اینکه سرانجام در دوره داریوش اول سومین پادشاه
خاندان هخامنشی ۵۲۱ تا ۴۸۵ پیش از میلاد به فرمان وی اولین سکه‌های زرین «دریک» و سیمین «شکل» که شهرت
جهانی یافتند ضرب گردید سکه‌هایی که مردم می‌توانستند آنها را به راحتی در تمام سرزمین پهناور ایران یعنی از مصر
تا هندوستان که بخش عظیمی از جهان آنروز را تشکیل می‌داد به کار برند و از این بابت مشکلاتی که
میان قومها و ایالتهای مختلف ایران در امر داد و ستد وجود داشت بر طرف گردید سکه «دریک» زرین فقط
به فرمان شخص پادشاه ضرب می‌شد و نویسندگان یونانی آنرا به نام خود داریوش «دریکوس» خوانده‌اند لیکن سکه‌های سیمین چنین
وضعی نداشت داریوش اجازه داده بود تا ساتراپهای او سکه‌های سیمین مورد نیاز را در ضرابخانه‌های واقع درقلمرو فرمانروایی
خود ضرب نمایند. خاطر نشان شود که نسبت ارزش میان سکه‌های زرین و سیمینی یک به ده بود.
